رتروتوپیا

رتروتوپیا| زیگمونت باومن | ترجمۀ بهروز گرانپایه

«رتروتوپیا» به معنای بازگشت به یوتوپیاست. آن را بازگشت به آرمانشهر یا بازگشت به آینده هم می توان گفت. رتروتوپیا فراخوانی به نوعی بازاندیشی نو، ژرف و نقادانۀ شرایط موجود جامعۀ جهانی و وضعیت مدرن انسان امروز است؛ جامعه ای که وعدۀ پیشرفت، رفاه، آزادی، رستگاری و برپایی بهشت بر روی زمین را شنیده بود، اما با جهنمی از خشونت، قبیله گرایی، نابرابری، تنهایی و ازخودبیزاری روبرو شد. رتروتوپیا هشداری برای توقف در مسیری است که بی محابا به سوی فساد و تباهی می رود و بازگشت به گذشته ای که عینیت نیافت اما همیشه در قالب آرمان ها و ارزش ها یا چارچوبی نظری، الهام بخش و امیدوارکننده بوده است. مانند روح یوتوپیا، محرک رتروتوپیا نیز از امید به صلح و آشتی ریشه می گیرد. رتروتوپیای زیگمونت باومن، برای دستیابی به «جامعه ای آزادتر، برابرتر، دموکراتیک تر و زیست پذیرتر» همگان را به برخاستن و تلاش فرا می خواند. او کتاب را با این جمله به پایان می برد: «ما ــ ساکنان زمین ــ با یکی از این دو موقعیت روبرو خواهیم بود: یا دست های به هم پیوسته یا گورهای مشترک.»