خدا غم را آفرید / نصرت را آفرید -- چاپ دوم

نویسنده در این كتاب، سخن نخستین خود را با نوشته‌ای در باب احوال نصرت رحمانی آغاز می‌كند... : نصرت در این كوتاه مدت عمر كه هنوز به بیست نرسیده است، در كوچه‌ها و خیابان‌های غمگین به ناگهان سوگ درختان محكم بن را به چشم می‌بیند .دو دلی او را آمیخته چه چیزها می‌كند كه انتظارش نیست ; و این گونه تردد، او را به آن جایی می‌كشاند كه نمی‌داند در كدام راستا و در كدامین سوی احساسات و عاطفه‌اش باید بایستد تا خودی بنماید، كه شعور عاطفی عشق او را به سوی شادی‌ها و خوشبختی‌های زودگذر سوق می‌دهند كه در این پایكوبی‌های لحظه‌ای، به ناگهان، با دیدن و فرو ریختن آن همه سرو و شمشاد، در پیش او، در دنیای جادویی سخن‌ها، دستی به عاطفه آب می‌كشد تا جوانی‌اش از آتش بگوید .... بدین ترتیب، نگارنده با نثری این گونه زندگی و شعر نصرت رحمانی را بررسی و ارزیابی می‌كند و گاه با شاهد آوردن شعر او خاطر نشان می‌سازد : شعرهای رحمانی انباشته از غم‌ها و تلخكامی‌های كهنه‌ای است كه در تمام زندگی با او همسفر بوده‌اند و در همه شعرها و در همه لحظه‌ها چهره آشكاری از خود نشان می‌دهند .پیدایش آنها در شعر از سر تفنن نیست و ریشه در دل خوشی ندیده او دارد . با این احتساب، تفسیر سروده‌های نصرت رحمانی بخش اعظم كتاب است كه در لابه‌لای آن، زندگی و اندیشه او مرور می‌شود .در بخش دوم كتاب، گزیده اشعار نصرت رحمانی فراهم می‌آید .