سبد خرید شما خالی است!
فضاهای نولیبرال سازی | دیوید هاروی | ترجمۀ مهدی داودی
مأموریت بنیادی دولت نولیبرال تولید «حال و هوای مناسب برای کسب و کار» و بنابر ایــن بهینه سازی شرایط برای انباشت سرمایه است؛ بدون توجه به پیامدهای آن برای اشتغال یا رفاه اجتماعی. این دولت ها با دولت های سوسیال دموکرات که به اشتغال کامل و بهینه سازی رفاه حال همۀ شهروندان خود متعهدند، در تضاد قرار می گیرند. دولت نولیبرال به پیش بردن انگیزه و امکان پذیرسازی کار و برانگیختن همۀ صاحبان کسب و کار توجه دارد(از طریق کاهش مالیات ها و دیگر امتیازها و همچنین تأمین زیرساختی به زیان دولت، در صورت لزوم) و چنین استدلال می کند که این امر به رشد و نوآوری میدان می دهد و تنها راه از بین بردن فقر است و در درازمدت، موجب بالاتر رفتن استانداردهای زندگی توده مردم می شود. دولت نولیبرال به ویژه در پیگیری خصوصی سازی دارایی ها به منزله ابزاری برای گشودن حوزه های تازه برای انباشت سرمایه پشتکار دارد. بخش هایی که پیش از این دولت آن ها را اداره می کرد یا بر آنها نظارت داشت (حمل و نقل، مخابرات، نفت و دیگر منابع طبیعی، خدمات رفاهی، مسکن عمومی و آموزش و پرورش) به حوزه خصوصی سپرده شدند. این دولت خوبی های رقابت را فریاد می زند، در حالی که در واقع بازار را بر روی سرمایه تمرکز یافته و قدرت انحصاری می گشاید.
1,020,000ریال 1,200,000ریال
442,000ریال 520,000ریال
578,000ریال 680,000ریال