هدیۀ غیرمنتظره

هدیه غیرمنتظره  | استیگ داگرمن | محمدرضا قلیچ خانی

استیگ داگرمن از زندگی اجتماعی می‌نوشت، ولی همواره اضطراب ــــ در معنایی عمیق و اگزیستانسیالیستی ــــ در آثارش حضوری پررنگ داشت و تا زمانی که درسی‌ویک‌سالگی به زندگی‌اش پایان داد، همواره روایتگر رنج‌های روحی انسان‌ها نیز بود و از این روست که او را کافکای سوئد دانسته‌اند.

بیش از همه از خورشید بدم می‌آمد، و یک‌ روز صبح که گرما داشت علف‌ها را می‌سوزاند و هیچ ابری در آسمان یِوله یا اُپسالا دیده نمی‌شد. در سایهٔ پرچینی از گل یاس زانو زدم و خورشید را نفرین کردم و از خدا و تمام مقدسات خواستم شرش را از سرمان بکنند.

اولین باری بود که از خدا چیزی می‌خواستم و بعد از آن از نفس افتادم و ترس برم داشت. چندین شب خوابم نبرد و اطمینان داشتم که چنین دعای جانسوزی حتماً اجابت خواهد شد.