من تنها زن صحنه بودم

هدی لامار

من تنها زن صحنه بودم - هدی لامار | مری بندیکت | ترجمۀ گلی نژادی

«شاید برخی از شما بدانید همسر من بازیگری بازنشسته است. او یکی از ستاره های تئاتر بود تا آن که مرا دید و تصمیم گرفت، به جای هنرپیشه بودن، خانم ماندل باشد.»

من تنها زن صحنه بودم، مری بندیکت با ترجمۀ گلی نژادی، اثری در حوزۀ بیوگرافی محسوب می شود. حکایت زندگی هدی لامار؛ بانویی هنرمند که زمانی هنرپیشه ای چیره دست بود و سپس به بازیگری بزرگ در صحنه سیاست بدل شد.

«زیباترین زن جهان» چیزی نبود که برای او کافی باشد، او بلند پرواز بود و این بلند پروازی را با ثبت اختراعاتی ماندگار کرد. طراحی یک سیستم راهنما برای اژدرهای نیروهای متفقین که از طریق تغییر فرکانس مانع از ردیابی توسط دشمن می شد؛ اثری بود که باعث شد نام او در تاریخ ماندگار شود و ردپای فعالیت های علمی او در فن آوری بلوتوث و وای فای نیز به چشم می خورد.

روایت کتاب من تنها زن صحنه بودم در هفدهم مه 1933 آغاز می شود و تا چهارم سپتامبر 1942 ادامه می یابد؛ روایتی که هم شروعی شورانگیز دارد و هم پایانی درخشان و مخاطب را با خود به لحظه های پرهیجان تاریخ می برد.

«در پایان، آیا همان شخصی شده بودم که آنان پیش از آن تصور می کردند؟ برای هر کس دیگری هدی لامار بودم. فقط صورتی زیبا و بدنی نرم. من هرگز هدی کیسلر نبودم؛ مخترعی بلندپرواز، متفکری کنجکاو و یهودی. من هرگز پشت نقش های بسیاری که روی صحنه های خاموش و روشن بازی کردم، خود واقعی ام نبودم.»

هِدی لامار، زنی که یک تنه مرزهای زیادی را جابجا کرد. او با زیبایی مسحورکننده اش روی صحنه تئاتر و سینما بر تاریخ هنر تأثیر می گذاشت و در پشت صحنه، اتفاقات جنگ جهانی دوم و روابط هیتلر با مقاماتش را تغییر می داد. با هوش و استعداد عجیبی که داشت، مهندس و مخترعی خودآموخته شد و در هر حوزه ای پا گذاشت، تأثیرگذار و خلاق بود.

این رمان بر اساس زندگی یکی از مهم ترین زنان تاریخ سینما و فرهنگ عمومی و حتی سیاست نوشته شده است و گیرایی فراوانش باعث می شود خواننده همه چیز را از دریچه ذهن لامار ببیند و با تمام وجود احساس کند.

او بیش تر از بسیاری از مدافعان حقوق زنان برای کسب حق برابری با مردان جنگیده است و کم تر نامی از او برده می شود و از این رو، این رمان همچنین بخش های ناگفته ای از تاریخ مبارزات زنان را فاش می کند.