سبد خرید شما خالی است!
آدم ها | احمد غلامی
«آدم ها» كتاب دوست داشتنی و خواندنی ای از آب درآمده است. شاید بیشترش به دلیل سادگی و صمیمیتی است كه در كل داستان های نسبتا كوتاه كوتاه كتاب هست. سادگی ای كه آدم را به یاد وب نوشته ها می اندازد و همین سادگی و صداقت، داستان های «آدم ها» را باورپذیر و تودلبرو كرده است، هم داستان ها را و هم آدم هایی كه نویسنده ازشان نوشته است. انگار وجود داشته اند و نویسنده تنها به گذشته اش فكر كرده و به این «آدم ها» را به یادآورده است و به بهترین شیوه ازشان داستانی كارسازی كرده است. «آدم ها» همانجور كه از اسمش هم برمی آید قصۀ آدم های آشنای دور و بر ما است. آدم هایی كه شاید هر كدام از ما در زندگی با چندتایی شان روبه رو شده ایم و وقت و بی وقت به فكرشان می افتیم و دلمان میخواهد چیزی درباره شان بنویسیم. «جواتی»، «جلال دلقك»، «اقدس باجی»، «ننه دلشوره»، «سیما طبسی» سرخور، «اقدس دستفروش»، «اصغر سیاست» و... به نظرم آخرین كتاب«احمدغلامی» بهترین كتابش هم شده است. در این كتاب هم داستان هایی درباره جنگ وجود دارد مثل «یارمحمدی، باقری، بهارلو و بی نام» كه از سراتفاق یكی از كارهای خوب این مجموعه یكدست هم هست.
«آدم ها» نوشته «احمد غلامی» خودمان است نویسنده و روزنامه نگاری كه نه بارش را بسته است و نه خوشبختانه پروفسور شده است و نه چیز دیگری، اتفاقا بهترین كار را كرده است و نویسندۀ خوش قریحه ای شده است. «آدم ها» كتاب قابل احترامی است كه حتما ارزش خواندن دارد.
